تأثیر محلولپاشی عناصر ریز مغذی آهن، مس و روی و زمانهای محلولپاشی بر عملکرد گندم

این آزمایش در سال زراعی 1396-1395 در منطقه شال واقع در شهرستان بوئین زهرا با هدف بررسی تأثیر زمان محلول­پاشی و عناصر ریزمغذی بر صفات زراعی گندم بصورت اسپلیت پلات در قالب طرح بلوک­های کامل تصادفی در سه تکرار به اجرا درآمد. زمان محلولپاشی یکی در مرحله ساقاب و در مرحله ظهور سنبله به عنوان عامل اصلی عناصر ریز مغذی در 8 سطح: عدم مصرف (آب خالص) ، آهن، روی، مس، آهن+ روی، آهن+ مس، مس+ روی و آهن+ مس+ روی در کرت های فرعی قرار گرفتند. نتایج تجزیه واریانس داده­ها نشان داد که اثر زمان پاشش (در سطح 5 درصد)، عناصر ریزمغذی (در سطح 1 درصد) و اثر متقابل زمان پاشش × عناصر ریزمغذی (در سطح 1 درصد) بر عملکرد دانه معنی­دار بود. نتایج مقایسه میانگین اثر زمان پاشش بر عملکرد دانه نشان داد که محلول­پاشی در زمان ظهور سنبله باعث افزایش عملکرد دانه گردید. محلول­پاشی در زمان ظهور سنبله با میانگین 6789 کیلوگرم در هکتار نسبت به محلول­پاشی در زمان ساقاب برتری معنی­داری داشت و حدود 5 درصد افزایش نشان داد. نتایج مقایسه میانگین­های اثر ریزمغذی بر عملکرد دانه نشان داد که محلول­پاشی توأم آهن+ مس+روی با میانگین 7483 کیلوگرم در هکتار بیشترین عملکرد دانه را داشت. نتایج مقایسه میانگین­های اثرمتقابل زمان پاشش و ریزمغذی بر عملکرد دانه بیانگر این بود که محلول­پاشی آهن+ مس+روی در زمان ظهور سنبله بیشترین عملکرد دانه را داشت. نتایج همچنین نشان داد که محلول­پاشی در زمان پاشش باعث افزایش عملکرد دانه هر یک از تیمارهای ریزمغذی شد.